We zijn vertrokken!

Trouwe sterrenvogelvolgers... het zat eraan te komen, maar nu is het zover. Na 1 jaar en 2 maanden zit de bouw erop! We kunnen het nauwelijks geloven!
Het was een mooi afscheid. We hebben er een heel weekend van gemaakt en hadden de mannen uitgenodigd om te blijven overnachten in Casa Botania met hun families. Zo konden de vrouwen en kinderen ook eens zien waar hun mannen zo lang aan gewerkt hebben. Pepe stak de barbecue aan ´s avonds, waarna er een paar ludieke uitreikingen trots in ontvangst genomen werden. De volgende ochtend volgde dan een lekker ontbijt en dan was het tijd om afscheid te nemen. Toch wel een beetje emotioneel ja. Maar los van dat, ook een grote financiële opluchting natuurlijk voor ons. En het is de eerste keer sinds we hier wonen zonder dagelijks getimmer en geboor. Zalig die stilte! Pepe en ik wouden naar het strand vertrekken om deze mijlpaal te vieren. Maar de Trol, onze auto, heeft de geest gegeven en dus zitten we honkvast. Een wel erg symbolische timing van de Trol nu onze B&B officieel van start gaat! We zijn hier niet meer weg te slaan, zo lijkt de terechte boodschap...
Hier voor de laatste keer het hele team nogmaals in beeld, met staande ovatie en oneindige dankbaarheid voor onze mannen! Giova, Leo & Pelusa: muuuuuchas gracias por todo (dit kunnen ze verstaan als ze op de blog komen kijken)!En nu? Eindelijk op ons lauweren rusten? Yeah right... Mei en juni zijn dan wel rustige maanden in het toerisme hier, maar geen gebrek aan werk. Pepe heeft naast 1001 dingen nog een leuke reling gemaakt voor de trap in de grote bungalow en ik ben onder andere aan een overdekt kruidtuintje begonnen. Ons doel is om zoveel mogelijk met eigen ingrediënten te koken voor onze gasten. We hebben nog veel te leren over permacultuur, maar dat is wel wat we nastreven op termijn. Zo gaan we ook een moestuin kweken, hopelijk nog eigen kippen aanschaffen die dagelijks hun eitjes leggen, fruitbomen aanplanten, compostbakken maken, etc. Allemaal fijne vooruitzichten op ons o zo lang "to do"-lijstje.

Ondertussen krijgt Casa Botania steeds meer een eigen karakter en zijn we altijd blij als ons huis gevuld is (en daarna iedereen ook weer vertrekt ;)). Zo doen we op zondag yoga (foto links) en hebben we al enkele activiteiten verzorgd, zoals een avondmaal voor een klein trouwfeest (10 pers), een personeelsfeest van de botanische tuin met koffie en huisgemaakte patisserie (20 pers - foto rechts) en nu ook misschien een feest voor een dertigtal schoolleerkrachten uit de buurt. Allemaal nieuw voor ons en de uitdagingen worden steeds groter, maar zolang we het vertrouwen vinden om het aan te kunnen, zeggen we niet nee... Ook boekingen beginnen stilaan binnen te komen voor het najaar, eenmaal het hoogseizoen terug begint (vanaf december).

Het blijft één groot vraagteken wat de toekomst zal brengen voor dit project en het zal niet makkelijk zijn, maar we hebben er een heel goed gevoel bij en zijn klaar om hard te werken (in Costaricaanse termen weliswaar). Da´s toch al een goed begin he?

De avond valt. Na een prachtige zonsondergang gaan de spots aan in Casa Botania. Nog even, en een nieuw dag begint weer.

Maar dit is geen dag zoals een ander. Tijd ook voor ons om afscheid te nemen van deze blog. We vonden het geweldig dat jullie ons verhaal mee hebben gevolgd en hopen dat jullie ons niet zullen vergeten. Je kan altijd op Facebook of op onze website nieuwe foto´s of berichtjes vinden. Don´t be strangers! Spring gerust binnen als je in de buurt bent. Onze deur staat altijd open!

Pura vida,
Pepe, Kathleen en poot van Loba

"Dat is precies wat het leven zo boeiend maakt, de mogelijkheid om een droom te verwezelijken." Paulo Coelho

Met oneindige dankbaarheid aan al die bijzondere personen in ons leven die dit avontuur mogelijk hebben gemaakt voor ons!

De grote bungalow

We hadden het al eens over de kleine bungalow die net op tijd klaargeraakt was. Met de hamer nog in de hand verwelkomden we de gasten die dag! Deze keer was het weinig anders. De grote bungalow was dan wel zogezegd al 2 weken goed als klaar, en de mannen waren met de oprit begonnen. We schonken geen prioriteit meer aan de afwerking, gezien we toch geen boekingen meer hadden. Maar dan plots komt er zo een telefoontje en is het hele hotelletje volgeboekt. Dus alle manos a la obra en terug die bungalow in van ´s morgens vroeg tot laat. En dan opnieuw: nét op tijd alle details nog afgewerkt! Dit is het resultaat van onze grote bungalow, getrokken de dag dat de gasten toekwamen:

Bovenste foto is het bovenverdiep en de twee enkele bedden staan op de beneden verdieping. Samen delen ze deze badkamer.

We gaan de benedenverdieping nog verder afwerken met kleuren en mozaïk in de toekomst.

Maar da´s voor later. Geen blog meer denkbaar zonder ons Loba. Ze is hier echt de ster van Casa Botania geworden en laat niemand meer vertrekken zonder diens hart veroverd te hebben. Soms aanvaardt ze een gast niet bij aankomst (vooral mannen), maar gedurende hun verblijf maken die er een sport van om haar vriendschap te winnen en als dat lukt, gaan ze zeer tevreden naar huis. Grappig en mooi om zien. En terwijl miss Loba zich bekommert om de gasten, is het hard werken geblazen voor Pepe en mezelf. Pepe is hier de kamers aan het kuisen. Op de achtergrond zie je een tipje van het dak van de grote bungalow en het primaire woud van het Las Cruces natuurreservaat. Veel groen op de achtergrond, maar nu moeten we ook grondig werk maken van de tuinaanleg rond het huis en de kamers. Goed moment nu het regenseizoen stilaan begint. We zullen alvast wat regen naar België sturen!

Vooraleer we afscheid nemen, komen we nog even terug op de vorige blog. Daar hadden we het over een schamele hut. De foto hieronder bevestigt dat we niet overdreven hebben! We zijn dan wel niet gewekt door de brulapen die ochtend (daar waren te vroeg voor uit de veren), maar toch content dat we nieuw daglicht zagen en niet overspoeld door een tsunami of zo na die aardbeving. Je weet maar nooit he! We reden heel vroeg die ochtend het binnenland in uit veiligheidsoverweging. Maar ook daar weet je maar nooit, zo denk je bij jezelf als je naar die rookpluim van de Turrialba-vulkaan staart.

Laat dit duidelijk zijn, er is geen ander land waar ik zoveel ontzag heb voor de kracht van natuur als Costa Rica en waar we dan ook dankbaar aan elke nieuwe dag beginnen. Iets waar je misschien niet echt bij stilstaat in de ochtenspits naar Brussel. Anders gezegd: boek je vakantie en rep je naar Costa Rica! ;)

Nieuwsflash uit Costa Rica

Door mijn moeder ´s nachts uit bed gebeld worden gebeurt niet elke dag. Vandaar een snelkloppend hartje aan beide kanten van de lijn. Maar al gauw werd duidelijk dat er geen reden is tot paniek en kan mijn moeder met gerust hart haar dag beginnen en kan ik nog even slapen. Toch zit ik hier nu met kleine oogjes om jullie volgende mee te delen, gezien ik niet weet in welke mate de Belgische media meerderen onder jullie aan ons doet denken vandaag en sommigen misschien ook wat ongerust kunnen zijn. Ik heb dat al eens ervaren toen ik in Thailand zat op het moment van de tsunami...

Feit is: we hebben vandaag een aardbeving gehad in Costa Rica om 16u47! Pepe en ik zitten aan de kust momenteel (Dominical/Uvita). We zijn hier uitgerekend vandaag uitgenodigd door de Comisión Nacional de Emergencias voor een seminarie van de Instituto Costarricence de Turismo over wat te doen bij rampen, zoals bosbranden, aardbevingen, gasten die gebeten worden door een slang ofteenoftander, overstromingen,... Zeer interessant maar een voorbeeld in de praktijk moest echt niet hoor! Dat hebben we er toch gratis en voor niks bijgekregen, want blijkbaar heeft het hele land gedaverd terwijl Pepe en ik na het seminarie een heerlijke duik in de zee aan het nemen waren. Wij hebben het dus niet gevoeld in al die golven. Toch hoorden we achteraf bijna 6 op de schaal van Richter! Ook even naar de buren in San Vito gebeld en zelfs daar hebben ze het gevoeld. Alles ok, oef!

Serieuze beving, maar niet gedacht dat dit nieuws België zou reiken, want gelukkig feit is ook dat er geen slachtoffers noch materiële schade aangegeven is. Een goede vriend van ons die zeer dicht bij het epicentrum in Puriscal woont alsook de nationale media heeft dit bevestigd. Het leven gaat hier dus gewoon door, geen enkele Tico ligt hiervan wakker want dat komt wel vaker voor in dit land. Je kan hier ook meer over lezen in de nationale pers op http://www.nacion.com/, een goede oefening voor wie Spaans leert trouwens.

Dit gezegd zijnde, kan ik met een gerust hart ook terug slapen. Het zal niet lang duren voordat onze wekker om 5 uur afgaat: het ochtendgebrul van de congo-apen in het bos vlak naast ons. De houten plankjes van de schamele hut waarin we slapen zullen dit lawaai niet tegenhouden. Ik kijk er al naar uit, als we al niet eerder uit ons bed geschud worden. Zo weet je uiteindelijk nooit wat de dag van morgen brengt. Maak er vandaag dus een mooie dag van en stel vooral niet uit tot morgen!

Fijn dat u erbij was en we zien u graag terug voor het volgende blogbericht.
Dit waren de sterrenvogels uit Costa Rica.

Maatjes en praatjes

Mei: het begin van nieuw leven, zo ook voor dit verdwaalde vogeltje dat gelukkig in de handen van Pepe terechtkwam en nét niet onder de alsmaar sterker wordende poot van Loba. Maar voor ons betekent mei ook het einde... Laten we zeggen in positieve zin, want elk einde brengt ook weer een nieuwe start met zich mee. Yes, de bouw is bijna klaar! Nog een weekje en de tweede bungalow zal af zijn! Je ziet hier het bovenverdiep en het benedenverdiep, dus in totaal plaats voor 4 personen.

Pepe was sterk onder de indruk bij het zien van de gemaakte vorderingen toen hij thuiskwam. Nu, veel heeft hij niet gezien de eerste dagen, want hij had wel wat slaap in te halen na deze trip. Een 17-daagse rondreis doorheen Costa Rica en Nicaragua met 36 enthousiaste Groep T- studenten die weten wat feesten is, dat doet wat met je! Ze zien er misschien wel braaf uit op de foto hierboven, maar ik heb toch straffe verhalen gehoord! Hij had dan ook nog één van hen meegebracht naar huis. Kwestie van afkicken zeker :)? Nee hoor, Seppe´s verblijf in Casa Botania was heel leuk, te meer omdat er nog een plezant koppel Belgen op bezoek was. Loba en ik natuurlijk tevreden met terug leven in de brouwerij. Allen samen lekker op z´n Belgisch biefstuk-friet-me-majonijs gegeten. Wij allemaal "yammie", maar blijkbaar niet voor de Amerikanen, want een gringa vertelde ons onlangs dat ze bijna moest kokhalzen toen ze mayonaise op haar bord vond naast de biefstuk en de frietjes. Lap (rond haar oren ja), dat weten we dan ook weer. Maar zo hebben we al meer cultuurverschillen ontdekt het voorbije jaar met al die Gringos hier.

Soit, toen ons Belgisch bezoek vertrok, hebben ze een gastenboek aan Casa Botania geschonken. Keitof, zou Seppe zeggen.

Nu mei begonnen is, daalt het aantal toeristen in Costa Rica sterk. Regenseizoen = laagseizoen... We gaan dan ook meer werk maken om ons restaurant te promoten en op die manier lokale mensen aan te trekken. Zo hebben we gisteren een groep van 10 personen voor lunch gehad (zonder mayonaise weliswaar).

Nog een grote stap voor Casa Botania: onze website is klaar (buiten enkele foto´s)! Check it out: http://www.casabotania.com/

Praatjes vind je verder nog op Tripadvisor, waar een paar gasten hun feedback gegeven hebben over hun verblijf hier. Dat viel gelukkig goed mee en zo zijn we tevens het eerste hotel in deze regio te vinden op deze drukbezochte pagina: http://www.tripadvisor.com/

Maatjes weet iedereen ondertussen wel te vinden: op Facebook! Als je Facemaatje wil worden, zoek ons dan onder de naam Casa Botania Lodge. Het heeft lang geduurd voor we onze weg naar dit sociale netwerk vonden (we hebben de deur bewust lang dichtgehouden), maar moeten nu toch ook toegeven dat het zo zijn voordelen heeft... Ne mens kan nogal van gedacht veranderen.

Om ne mens zijn gedachten eens stil te leggen, is dit nog een mooie afsluiter, ver van die doldraaiende cyberwereld waar we uiteindelijk nog het liefst van al vertoeven: onderstaande foto is getrokken op ons terras bij de koffie, de ochtennevel die langzaam wegtrekt onder de eerste zonnestralen en zo het primaire bos tevoorschijn tovert... Dát is pura vida. Of zo een lekkere barbecue bij mijn ouders thuis in den hof met tropische doch Belgische temperaturen van over de 30°C... Dat klinkt natuurlijk ook wel goed in de oren!

Gunstige sterren

Het is weer wat geweest de voorbije twee weken. Nadat ons Italiaans bezoek vertrokken was, begon Pepe zijn koffer te pakken. Gelukkig is het niet zo dramatisch als het klinkt: er stond hem een 17-daagse rondreis met 36 toeristen uit België te wachten. Ik vergezelde hem tot in San Jose. Op de heenweg wou hij de Italiaanse dame bezoeken die een paar nachten geleden bij ons was geweest. Ik zag niet echt in waarom want zo interessant leek ze me nu ook niet. Maar wat bleek? Die dame was/is de eigenares van het meest chique hotel in de badstad Jacó, waar je onder de $200 per nacht geen kamer vindt. Ze was blij ons terug te zien (wij ook) en toen ze vernam dat we nog geen logement op het oog hadden, regelde ze onmiddelijk een kamer voor ons. Bingo! Niet veel later genoten we ten volle van een luxekamer met zicht op zee en een mooi zwembad. En terwijl Pepe zich waagde aan enkele uurtjes surfen, zocht ik naar de kleurrijke papegaaien op het strand. Geweldig hotel, geweldige dame ;). Ze wil echt dat Casa Botania een geslaagde toekomst tegemoet gaat. Alle middeltjes helpen en vandaar heeft ze aangeboden om ons te helpen met adverteren etc. Pura vida! http://www.clubdelmarcostarica.com De dag ervoor vond nog zo een bijzondere ontmoeting plaats. Onderweg stopten we om kennis te maken met een Belg, waarvan ik een artikel in een tijdschrift gelezen had. Joepie, nog een Belg in Costa Rica, die moeten we leren kennen! Hij heeft vorig jaar een hotel gebouwd die onze Bed&Breakfast-standaard grandioos overstijgt. Weeral zo een pareltje om achterover te vallen en dit helemaal verdoken in het oerwoud. De eigenaar was er jammer genoeg niet, maar toch hebben we kennis gemaakt via telefoon en ook met de architect, nog een Vlaming. Unieke vooruitstrevende en ecologische ideëen heeft deze man. Hopelijk is er een samenwerking mogelijk in de nabije toekomst. Hier enkele smaakmakers van dit prachtige complex, maar als je er meer over wil weten, ga dan naar volgende site: http://www.lasnubescr.org En ja, meer van die interessante sterren op ons pad de laatste tijd. Eenmaal ik afscheid genomen had van dappere Pepe (want gidsen voor een groep van 36 is niet niks!), vertrok ik terug naar San Vito waar een koppel romantisch kwam dineren in Casa Botania. Grappig verhaal, want die twee hadden elkaar leren kennen op vakantie als jonge en onbezonnen surferdudes in Costa Rica, en nu 17 jaar later, hebben ze elkaar teruggevonden via Facebook. Love is in the air! Ik probeerde me dan ook zoveel mogelijk op de achtergrond te houden, maar kwam toch te weten dat de man een professioneel fotograaf was. Hij ging in op mijn lachend voorstel om foto´s voor onze website te maken. Geen grap, de volgende ochtend stond hij hier wel deglijk. Zo heeft hij een hele reeks foto´s getrokken die binnenkort op onze nieuwe website te zien zullen zijn. En zo is de wereld gevuld met sterren als je het mij vraagt, al moeten we enkel wat moeite doen om ze te zien soms. We hebben trouwens op 5 april "verjaardag" gevierd met onze drie bouwvakkersterren: 1 jaar bouw, 1 jaar dat we samenwerken met de mannen! Als je terugblikt op de blog van 1 jaar geleden, dan hebben we toch al een hele weg afgelegd samen. Hoelang nog, dat is moeilijk te voorspellen wegens het regenseizoen dat langzaam maar zeker zijn intrede doet. Misschien nog tot einde mei? Niet dat we ze weg willen, maar het is toch langzaam tijd dat de bouwfase afgerond wordt. De bouw van de tweede bungalow gaat alleszins op volle toeren door (foto´s volgen van zodra Pepe - lees fototoestel - terug is) en dan zouden er nog ditjes en datjes moeten gebeuren, zoals de oprit onder andere. Graag ook een zwembadje als het nog even kan, maar ja, dat zal pas gebeuren als de portemonnee terug wat gevuld wordt. Nu Pepe er niet is, proberen Loba en ik het fort hier recht te houden. Voor Loba is dat precies geen probleem, want ze steelt met gemak de harten van onze gasten. Maar ik ben stiekem toch blij telkens de zon ondergaat, want dat is weer een dagje minder voordat mijn maatje terug naar huis komt.

De kleine bungalow

Wie ons vorige blogbericht al gelezen heeft, zal weten dat dit een heel spannend moment voor ons is. Is de bungalow woensdag afgeraakt vóór de aankomst van onze gasten om 13u? Het antwoord is nee! Maar... gelukkig waren ze twee uur later dan voorzien en zo was de kamer piekfijn in orde toen ze om 15u toekwamen. Wat een nipte geslaagde deadline, maar we hebben het (met de nodige portie stress) gehaald! Zo heeft Casa Botania gisteren voor het eerst drie kamers verhuurd (6 personen), waaronder dus deze splinternieuwe bungalow. We zijn trots om het aan jullie voor te stellen:

Knap werk van ons allemaal, daar drinken we natuurlijk ene op. De gasten bleven ´s avonds ook eten. Ons werk zat er dus nog niet op: hop, die keuken in.

Avondmenu: verse vissoep als voorgerecht (a la papa), Italiaanse ossobuco met tagliatelli en gremolata (a la mama) en chocolade mousse met aardbeien (a la "Ons kookboek"). Het was een kritisch publiek want toeval of niet, het waren Italianen! Maar we zijn hier goed opgeleid en hun complimenten waren gul (zelfs een applausje kon er vanaf, dus wij glunder glunder) en de borden allemaal leeg. La vita e bella.

En bella Loba? Die is ondertussen gesteriliseerd (en veilig voor macho Jijo) en voelt zich hier al koningin te rijk.

Ziezo, de kleine bungalow is klaar, nu die grote bungalow nog afmaken. Deze zal voor 4 personen zijn. Als iemand ideëen heeft voor namen voor de bungalows, laat maar komen. De winnaar krijgt een gratis nacht in Casa Botania ;).

Hasta pronto!

Loba, de wolvin

Het is niet dat we niet wíllen schrijven over het kersverse bestaan van Casa Botania... Wanneer wouden we ook alweer iets posten op de blog? Die avond bijvoorbeeld op 7 maart dat we zo trots waren om tien gasten over de vloer te krijgen voor een driegangen dinner. En toen we met ons hele team er een geslaagde avond van gemaakt hebben, al houdt lekker koken en gasten verwennen ook in dat er achteraf een monsterafwas volgt die niet zo geliefd is ;). Maar ons fantastisch Casa Botania team is niet meer zo talrijk sinds mijn ouders en Christine terug naar België vertrokken zijn en ze ons full house overlieten aan enkel Pepe en mij. De klusjes klaren met z´n tweetjes werd nu de uitdaging... Niet makkelijk, zo hebben we reeds ondervonden. Dat ze maar snel terugkomen! Twas toch een zeer bijzondere tijd samen en woorden zullen ons steeds tekort schieten om onze dankbaarheid te uiten. De bewondering voor mijn ouders is nog groter dan ze al was. Als er iemand bergen kan verzetten, dan zijn zij het wel. Een energieniveau waar iedereen jaloers op mag zijn (en mijn vader ons maar wijsmaken dat het woordje "werken" niet in zijn woordenboek staat).

Een leuk moment om te schrijven was ook bv toen we ons een open haardje aangeschaft hebben. Het geeft een zeer gezellige toets aan ons terras en we hebben ´s avonds al uren doorgebracht met knetterend haardvuur. Of die fijne dag dat we van mijn ouders een gigantische oven gekregen hebben, waar we nu lekker brood in bakken, alsook cake, lasagna... Delicioso! Die dag dat Pepe en ik drie jaar getrouwd waren was nog zo een dag dat we zéker gingen schrijven, maar weer de tijd niet gevonden hebben. Dat was nochtans een zeer bijzondere dag. We hebben aan elkaar een uniek cadeau gegeven: Loba.

Dit is Loba links en Loba meets macho Jijo rechts (love is in the air):

Loba is ongeveer een jaar oud en hoorde toe aan een Tica familie in een klein dorpje. Ze lag al maandenlang aan de ketting zonder ooit los te mogen lopen (ze heeft dan ook superlange nagels) en werd zo goed als verwaarloosd door de familie. Het waren hun buren, die ook onze vrienden zijn, die voorstelden om Loba weg te schenken aan een beter thuis. Wij hebben de eer om dit "beter thuis" te mogen zijn en op 23 maart zijn we haar gaan ophalen. Eerste bestemming: dierenarts! Algemeen nazicht, vlooien- en tekenbehandeling, spuitjes tegen allerlei ziektes in de bil en tot slot naast een eetbak en een leiband ook lekkere hondensnoepjes gekocht. Ook ne goeie hondenshampoo doet wonderen. Ze heeft de ideale leeftijd om haar op te leiden. Ze is zo lief en gehoorzaam, het lijkt soms of ze hier altijd bij ons gewoond heeft. We kunnen haar al los laten lopen zonder dat ze de straat op rent en beantwoordt onmiddelijk ons fluitsignaal. Onze gasten hun hart heeft zo ook al helemaal veroverd. Joepie, we hebben een hond! Welkom in Casa Botania, lieve Loba!

We hebben dus gasten in huis. Nu verhuren we niet enkel de gastenkamer, maar ook onze eigen slaapkamer in afwachting tot de eerste bungalow klaar is. Die slaap- en badkamer lenen zich perfect hiervoor:

De eerste bungalow MOET klaar zijn komende woensdag. Dan is er namelijk nog een reservatie en komen we op een totaal van drie verhuurde kamers... Stap voor stap, zo gaat dat hier, en maar goed ook, want we moeten het allemaal nog kunnen verteren. Maar dat gaat wel lukken. Maandag komen de meubels eraan. Ondertussen zijn de deuren en ramen geplaatst en dus moeten we nu enkel nog de afwerking zien rond te krijgen. Om kosten en tijd te besparen gaan we tegen één muur sierdoeken hangen ipv een binnenmuur te zetten. Benieuwd hoe dat uitdraait, maar dat zullen we dus voor woensdag weten. Ook het padje dat naar de bungalow leidt, is gegoten (Giovanni is hier in de beginfase bezig van het pad). Deze helling (alsook de bungalow) respecteert de voorwaarden die Ministerie van Gezondheidszorg oplegt voor gehandicapten en moet nu nog geschilderd worden (als het ne keer niet regent). Het huisje dat je ziet vóór de bungalow is een tijdelijke opslagplaats van de materialen (waar vroeger ons tentje stond). En voilá, naast dit alles moet er ook nog tijd zijn om een goei pint te drinken natuurlijk. Die traditie wordt onvermoeibaar verdergezet. Ik zorg ´s morgens voor de banana-shakes en koekjes, terwijl Pepe voor de dagelijkse afternoon-pint instaat. Dat gaat hem beter af dan de afwas precies. Eenmaal de bungalow af, zullen we zeker een paar foto´s posten.

Salud, schol, santé, en allé... terug aan de slag dan maar en hopen dat alles klaargeraakt tegen woensdag!

PS: en aan ons bezoek van Casa Botania: bedankt voor de leuke en positieve commentaren!